O projekcie
Subregion Zachodni Województwa Śląskiego to jeden z obszarów o największym zanieczyszczeniu powietrza nie tylko w całej Polsce, ale i w Europie (wg. raportu Światowej Organizacji Zdrowia). Niestety, wnioski są mało optymistyczne - w dużej mierze trujemy się sami… Powszechne jest spalanie śmieci, używanie najgorszych paliw i niewłaściwa eksploatacja kotłów. Powodem są przede wszystkim długoletnie zaniedbania, niewłaściwe nawyki i brak wiedzy. Aby zmienić ten niekorzystny stan rzeczy wszystkie samorządy Subregionu Zachodniego (25 gmin oraz 3 powiaty) podejmują wspólną kampanię na rzecz walki z niską emisją i poprawy jakości powietrza. „Gmina z dobrą energią!” to modelowa kampania informacyjno-edukacyjna, której celem jest szerzenie wiedzy na temat niskiej emisji (przyczyny, konsekwencje zdrowotne) oraz metod walki z nią - termomodernizacja, efektywne ogrzewanie budynków, odnawialne źródła energii.
Wszystkie materiały powstające w ramach projektu są dostępne lokalnie, dla każdej gminy partnerskiej, w ramach
serwisu "Gmina z energią" dedykowanego dla danej gminy. Użyj poniższej wyszukiwarki aby przejść
do serwisu gminnego.
Top 10 kolektorów płaskich polskich producentów
Przewiń do artykułu
Menu

Park Naukowo-Technologiczny "Euro-Centrum" w Katowicach wykonał porównanie kolektorów płaskich polskich producentów, które posiadają aktualny certyfikat SolarKey Mark. Przyjęte zostały dane klimatyczne dla miasta Katowice, dla okresu obejmującego 12 miesięcy od stycznia do grudnia.

Wybór tego konkretnego miasta był spowodowany umiejscowieniem siedzimy organizacji prowadzącej porównania. Według przyjętej metodologii (szczegóły w raporcie - link na końcu tekstu) oraz porównywanego okresu, maksymalny współczynnik F (roczny współczynnik jakości energetycznej) wynosi 12 (dla kolektora idealnego). Kolektory zostały uszeregowane od najlepszego do najgorszego, przy czym najlepszy oznacza kolektor cechujący się największym współczynnikiem F, a najgorszy najmniejszym. W porównaniu wzięło udział 68 płaskich kolektorów polskich producentów (w sumie 10 producentów).

Część kolektorów, które posiadają dostępny certyfikat Solar KeyMark, zostało wyłączonych z analizy, ponieważ ich certyfikaty nie zawierały powierzchni apertury, a współczynniki strat oraz sprawność optyczna liczona była względem powierzchni brutto. W przypadku gdy w jednym certyfikacie występowało kilka modeli kolektorów, a dwa lub więcej posiadały takie same parametry istotne z punktu widzenia opisanej w niniejszym raporcie metodologii (sprawność optyczna, współczynniki strat, powierzchnia apertury oraz powierzchnia brutto), do porównań został wytypowany tylko jeden kolektor. Pozostałe kolektory osiągnęły by dokładnie taki sam wynik jak ten uwzględniony w porównaniu. Dziesięć najlepszych wśród nich wraz z osiągniętymi współczynnikami F prezentuje się następująco:

Trzecie, siódme oraz ósme miejsce zajęły ex aequo po dwa kolektory. Fakt ten nie dziwi gdy porówna się certyfikaty dla tych kolektorów – ich parametry oraz wielkości apertury i powierzchni brutto są identyczne. Na miejscu czwartym znajdują się także dwa kolektory – ich współczynnik jakości energetycznej różnił się o dwie tysięczne, co uznano, za różnice nieznaczącą. Jak można zaobserwować, kolektory nie różnią się znacząco co do wielkości osiągniętego rocznego współczynnika jakości F. Wyjątkiem jest tutaj kolektor DIS25, który stosunkowo mocno (na tle pozostałych kolektorów) wyprzedza znajdujący się za nim, kolektor SX 2.85 AL. Wartym odnotowania jest fakt, że kolektor DIS50, tego samego producenta, o prawie dwukrotnie większej powierzchni oraz o minimalnie większej sprawności optycznej znalazł się na miejscu 13, czyli już poza rankingiem. Fakt ten pozwala wyraźnie zobaczyć, że parametry takie jak spore rozmiary kolektora czy też jego wysoka sprawność optyczna nie są jedynymi (a nawet nie decydującymi) czynnikami gwarantującymi najwyższe uzyski energetyczne, choć od strony marketingowej wyglądają atrakcyjnie.

Kolejny, ciekawy wniosek wynikający z powyższego zestawienia dotyczy ogólnych możliwości pozyskiwania energii z światła słonecznego przez kolektory. Otóż kolektory idealny, który opisuje sytuacje, w której zamieniane na ciepło jest 100% energii słonecznej może uzyskać F równe 12. Co prawda ze względu na zastosowaną metodologię (sumy poszczególnych miesięcznych współczynników F, które można intepretować jako odpowiedni procent pozyskiwanej mocy z padającego na kolektor światła), nie można wprost przeliczyć rocznego współczynnika F na procent wykorzystania mocy padającego światła, to i tak jego porównanie współczynnika F kolektora idealnego daje nam pewien obraz ile jaka jest „jakość energetyczna” kolektorów. Porównują współczynniki F realnie istniejących kolektorów okazuje się, że nawet najlepszy z nich jest wstanie osiągnąć współczynnik F na poziomie niecałych 40% osiągów kolektora idealnego (z kolei kolektor KS 2200 TP ACR, 10 w rankingu, osiąga 35,6% tego współczynnika). W tym kontekście warty jest odnotowania fakt, że najgorszy z porównywanych kolektorów osiągnął współczynnik F równy 1,86 (15,5% jakości energetycznej kolektora idealnego). (...)

Można zauważyć, że niektóre kolektory o wyższej sumarycznej (rocznej) produkcji energii znalazły się niżej w rankingu niż kolektory o mniejszej produkcji. Wynika to z faktu, że roczny współczynnik jakości energetycznej F, nie charakteryzuje kolektora pod względem jak największej rocznej produkcji energii, ale opisuje jego „jakość” przez cały rok działania. Żeby lepiej przybliżyć ten fakt, warto przeprowadzić pewien eksperyment myślowy.

Załóżmy, że istnieje kolektor, który przez 3 lub 4 miesiące wiosennoletnie (o najwyższym natężeniu promieniowania) działa jak kolektor idealny, przemieniejąc na energię cieplną 100% promieniowania słonecznego, ale przez pozostałe miesiące nie działający w ogóle. Czy taki kolektor byłby użyteczny? Na pewno nie! W tych 3-4 miesiącach dobrze dobrany kolektor zapewne pokrywałby całe zapotrzebowanie na ogrzewanie wody użytkowej (a źle dobrany z dużym prawdopodobieństwem powodowałby przegrzewanie się instalacji), a w pozostałe miesiące nie działałby wcale i należałby ogrzewać wodę użytkową w inny, często konwencjonalny sposób. Dlatego też istotne jest działanie kolektora w ciągu całego roku, a nie tylko jego maksymalne osiągi.

Jeżeli dobierzemy kolektor tak aby pokrywał maksymalnie dużo zapotrzebowania na energię cieplną w miesiącach wiosenno-letnich (najlepiej całkowicie pokrywał zapotrzebowanie na energię potrzebną do podgrzania ciepłej wody użytkowej) to w zależności od jego uzysków w pozostałej części roku – zapłacimy mniej lub więcej za dogrzewanie ciepłej wody użytkowej w pozostałych miesiącach.

Korzystniejsze może okazać się zastosowanie kolektora, którego osiągi w miesiącach o wysokim natężeniu promieniowania są mniejsze (ale ciągle wystarczające dla potrzeb danego obiektu), ale jednocześnie lepsze w miesiącach o niskiej temperaturze i niskim natężeniu, gdyż uzyskamy wtedy więcej energii z kolektora i mniej będziemy musieli jej „dołożyć” z innych źródeł (co może oznaczać większe oszczędności – np. przy stosowaniu konwencjonalnych źródeł ciepła). Oczywiście nie oznacza to, że nie ma znaczenia jaki kolektor zastosujemy w domu – ważna jest także strona ekonomiczna całego przedsięwzięcia. Często lepiej jest zastosować kolektor ogólnie lepszy i droższy niż kilka gorszych, ale tańszych. Opis w tym akapicie dotyczy sytuacji, gdy porównujemy kolektor lepszy w zimie, a gorszy w lecie z kolektorem gorszym w zimie, ale za to lepszym w lecie.

Kompletna treść raportu "Top 10 kolektorów" dostępna jest tutaj.

FOTO: e-lazienki.pl

 
Autor artykułu:
Planergia

Planergia to zespół doświadczonych konsultantów i analityków posiadających duże doświadczenie w pozyskiwaniu finansowania ze środków pomocowych UE oraz opracowywaniu dokumentów strategicznych. Kilkaset projektów o wartości ponad 1,5 mld zł to nasza wizytówka.

Planergia to także dopracowane eko-kampanie, akcje edukacyjne i informacyjne, które planujemy, organizujemy, realizujemy i skutecznie promujemy.

info@planergia.pl